Skoro odreagowałem za wszystkie grzechy świata napiszę coś o samym szlaku.
Szlak w istocie nie jest trudny ale potrzeba spełnienia kilku warunków, by się pod tym stwierdzeniem podpisać.
Pierwsze - pogoda. By być wolnym od niespodzianek, zdecydowanie polecam druga połowę sierpnia. Wczesnym latem na przełęczy mogą panować trudne lub bardzo trudne warunki. Jest wiecznie i można brnąć w zwałach śnieżnych.
Drugie - pogoda. Kluczowym punktem szlaku jest rzeka Zurazamin (Piekielna). Nie ma przez nią brodu. Mozna ja przejść mostem śnieżnym. W naszym przypadku przyroda splatała figla i w tym sezonie most ów na przejściu szlaku nie zafungował.
W ten oto sposób poziom trudności w pokonaniu skoczył o kilka punktów w skali 1-10.
Trzecie - przygotowanie fizyczne. To banał ale w przypadku kuzynostwa Grąbczewskich okazało się nieodrobionym zadaniem domowym.
W założeniu szlak ten mial być przetarciem przed drugim, będącym wyzwaniem w kategoriach sportowych.
To dlatego przygotowywałem się do tej roboty tak sumiennie przez bite 5 m-cy. Program przygotowań przerwałem 1 czerwca. Otóż wziąłem się za temat jeszcze trudniejszy. Remont mieszkania z 1906-tego roku, który prowadziłem (i prowadzę dalej) własnymi siłami i środkami. Wyprułem z tej charty wszystko, co się dało. Skułem tynki, zerwałem podłogi, stanąłem pod stropem, który mógł mi się zawalić na łeb...
Łóżkiem stały się dla mnie na wiele m-cy dwie palety. Zmieniłem trening na ćwiczenia funkcjonalne. Przeżyłem w tych warunkach zimę, w nieogrzewanym mieszkaniu walcząc z wilgocią (podłogi i tynki chłonęły setki litrów wody) w najprostszy sposób... Kiedy wilgotność względna spadała na zewnątrz poniżej wewnętrznej, wietrzyłem mieszkanie. Zima tej zimy była łagodna nad wyraz.
No, ale nie o tym. Tym niemniej wpływ na przygotowania (ostatnie dwa i pół m-ca) miało to niebagatelny...
Moja "zajebistość" polegała na tym, że przygotowałem wszystko od A do Z. Zaplanowałem przygotowania, trasy, logistykę, dobrałem ludzi... Podobnego podejścia - jak moje, oczekiwałem od zespołu. Poza kuzynostwem znałem wszystkich uczestników. Niewiadomą jeszcze pozostawał jeno Maurycy ale był on zmiennikiem - kierowcą. Fizycznie n ie musial się zbroić.
Pozostała część ekipy trekowej - "moi ludzie", byli przygotowani perfekcyjnie. Dość powiedzieć, że np. Słodki, który doleciał na Pik Majakowskiego wbiegł na przełęcz Chaburabot z Kałaikumb w tempie podjazdu Lublina na nią z przeciwpołożnej. Cichy, specjalista od biegów górskich za ostatni sprawdzian wziął sobie maraton Orlenu, który przebiegł w okolicach 3h.
Karpiu odstawił alkohol na długie m-ce... to wystarczyło.
Miejsce startu - Jezioro Jaszyl Kul odcięte przełęczą od doliny Karaszury towarzyszącej łańcuchowi Gór Piotra Wielkiego. Urokliwe miejsce.
Przy przełęczy, w siodle widać zaparkowanego Lublina i Golfa.
Pogoda nie dopisała. Widok na Pik Siewiercowa i Agasis ze wzniesienia nad Jaszyl Kulem. Poniżej Karaszura we mgle...
